TÜR: Dram. Süre: 98 Dk. ÜLKE: Japonya. YAPIM YILI: 1958. imdb: 7,9. Rottentomatoes: %86.
Toplumun katı kurallarına itaat, örf ve adetlere duyulması gereken sadakat, toplumun bu kurallara herkesin uyması için yaptığı baskı ile kişisel vicdan ve sevginin mücadelesini anlatan Narayama Türküsü, oldukça başarılı bir drama filmi.
Neredeyse tamamı stüdyoda çekilen filmin sahne geçişleri oldukça etkileyici.
Konu
Japonya’nın uzak bir dağ köyünde yüzyıllardır süregelen bir adet vardır. Bu geleneğe göre 70 yaşına gelen her aile bireyi, ailenin gençleri tarafından yöredeki kutsal dağ Narayama’nın karlarla kaplı tepelerine götürülerek orada bırakılmakta, yani bir anlamda soğuktan ve açlıktan ölüme terkedilmektedir. Acımasız bir sosyal gelenek gibi görülse de bu davranışın kendilerince mantıklı bir açıklaması da vardır, kıtlık ve yoksulluğun had safhada olduğu bu yörede artık üretemeyen bir yaşlının sofradan eksilmesi, arkadan gelecek gençlerin karnının doyması, yani hayatta kalma şanslarının artması demektir. Büyükanne Orin (Kinuyo Tanaka) de artık 69 yaşını doldurmuştur ve çok yakında diğerleri gibi kaçınılmaz kaderiyle yüzleşecektir.
Hakkında
Narayama Türküsü, Shichirô Fukazawa’nın 1956 yılında yazdığı aynı adlı çok satan ödüllü romanından Japon kadın yönetmen Keisuke Kinoshita tarafından uyarlanıp yönetildi.
Yapım Japonya’da düzenlenen Kinema Junpo’da En İyi Film, Kadın Oyuncu ve Yönetmen ödüllerinin sahibi oldu.
Ivır Zıvır
Filmin uyarlandığı “Narayama Türküsü” romanı yazar Shichirô Fukazawa’nın ilk romanıydı.
Film 1983 yılında Shohei Imamura tarafından aynı adla yeniden sinemaya aktarıldı. Bu 1983 yapımı yeniden çevrim daha sert sahneler içeriyordu ve Cannes Film Festivali’nin büyük ödülünü kazandı.
Sinema yazarı Rekin Teksoy, Imamura’nın 1983 tarihli Altın Palmiye’li yeniden yapımının, Kinoshita’nın 1958 yapımı ilk filminin düzeyini tutturamadığını belirtmiştir.
Çekimlerin tamamen stüdyoda ve dekorlar önünde, tiyatrovari stilize yapay ışıklar altında yapılmış olması, bir anlatıcının ilk başta çıkıp kısaca konuyu izleyicilere anons etmesi ve aralarda balad tarzındaki şarkılarla konuyu pekiştirmesi, ayrıca filmin Japon halk müzikleriyle bezenmiş olması, filmin anlatım tarzının geleneksel bir Japon halk tiyatrosu tarzı olan Kabuki tarzında olduğu izlenimini verir.
2012 Cannes Film Festivali sırasında filmin dijital olarak restore edilmiş bir versiyonu, festivalin Cannes Classics seçimlerinin bir parçası olarak yarışma dışı gösterildi.