Leyla Abla ile Rydboholm’a doğru giderken alışveriş için büyükçe bir markette durduğumuzda aklıma gelen ilk şey çikolata reyonunu dolaşmaktı. 2 tane İsveçli genç çikolata seçiyorlardı. “sizce İsveç’in en iyi çikolatası hangisi?” diye sorduğumda elemanlardan biri IKEA’lardan tanıdığım Marabou’yu gösteriyordu. Ben de en farklı görünen siyah, tuzlu meyan köklüden (saltlakrits) sepete ekledim.

Meyankökünden yapılan dropslarla ilk kez Levent Abi sayesinde tanışmıştım. Hollanda’dan getirdiği şekerlemeyi ağzıma attığımda ilk tepkim “bu ne be!” olmuştu. Ama yıllar sonra Hollanda’da bir kere daha denediğimde tepkim; “güzel aslında” olmuştu. Ama hala şekerlemeyle aramda bir mesafe olduğu için çikolatadan bir paça koparıp ağzıma attığımda oldukça şaşırdım. Çünkü daha önce hep jelibon kıvamında drops olarak yediğim “meyankökü şekerlemesi” bu sefer “sert karamel” kıvamındaydı. Ve daha önemlisi %30 kakaolu sütlü İsveç çikolatasıyla birlikte oldukça lezzetli bir hale bürünmüştü.