1993’de (muhtemelen) Ömer abim, eve Levent Yüksel’in Med Cezir kasetini getirmişti. Evde çok az kaset olduğundan mıdır, yoksa özel radyo kanalları henüz açılmadığından mıdır bilinmez ama çevirip çevirip Med Cezir’i dinliyorduk. O günlerde iki abim ve kuzenlerimle birlikte saatlerce oynadığımız iskambil oyunları sırasında fonda sürekli Levent Yüksel çalıyordu. Hatta Ömer abimin 1986 model Doğan’ına bindiğimizde de aynı kaset işlevini sürdürüyordu. Tüm şarkılarını ezbere bildiğim albümü, dinlemediğim günler eksikliğini hissetmeye bile başlamıştım…

Albümde en çok, “Kimin bacağını sıkmışım tramvayda” sorusunun, yaşım gereği çekiciliğinin de etkisiyle ve biraz da utanarak, Dedikodu’yu dinlerken çok eğlendiğimi,  İstanbul, Med Cezir ve Kadınım’ı ise çok sevdiğimi hatırlıyorum.

Med Cezir’den sonra, sanırım hiçbir “albümün tamamını” bu kadar yoğun bir şekilde dinlemedim. Ayrıca bu albüm yüzünden Levent Yüksel’e karşı hep sempati beslemiş ve (Med Cezir kadar çok sevmesem de) tüm albümlerini dinlemişimdir. Az önce çalma listemde rastgele “Yeter Ki Onursuz Olmasın Aşk” çalmaya başlayınca o günlere gittim ve geri döndüm…

Eklenti Notu (4 Temmuz 2019): 2015’te D&R’da bu albümün plak versiyonunu gördüm ve hemen edinip döndüre döndüre dinlemeye başladım. 2018’in Temmuzunda tanıştığım ve sonradan eşim olan Cansın‘la albümü dinlediğimiz bir gün Med Cezir şarkısını “şarkımız” olarak seçtik ve albümü çocukluk yıllarımdaki gibi onlarca belki de yüzlerce kez dinledik. 22 Aralık 2018’deki nikahımızda çalan şarkı da Med Cezir’di elbette!

Bu da iş arkadaşım Sinem’in tasarladığı davetiyemiz! Onun üstünü de Med Cezir’in sözleri süslüyor…

Bu davetiyenin buruk bir de öyküsü oluştu zaman içinde. Şöyle ki; Cansın’ın annesi kadar sevdiği babaannesi Kamile Sultan’ı ben de çok ama çok sevmiştim. 22 Ekim 2023’de hayata gözlerini yumduktan sonra eşyalarını toplarken elinden düşürmediği Yasin kitabının arasından bu davetiyle karşılaştık! Her Yasin okuduğunda bunu kullanıyordu 🙁 Bir yandan çok hüzünlü gelse de bir yandan da bize bir kere daha dokunmuştu! Nurlar içinde uyusun…

Med Cezir

İstanbul

Dedikodu

Bu Gece Son

Yeter Ki Onursuz Olmasın Aşk