yüzüne düştüğünde… senin de yüzüne yansıyan… içini ısıtan… seni sevdiğinin… onu sevdiğinin bir kanıtıymışçasına… mutluluktan gözlerinin buğulandığı… her şeyin güzel gittiğini düşündüğün… gülümsediği… gülümsediğin anlar…

13:16 – 13:26

zamansızca… takılıp kaldığın… bir ara… belli belirsiz bir tebessümün suratını kapladığı… ardından da mutlulukla… uzun uzun seyre daldığın… enerjinin en saf halinden yaratılmış bir melek olduğunu düşündüğün anlar…

10:31 – 10:37

her geçen gün (ilişkinin/kendinin/onun) daha da canlandığını… yapraklandığını… yeşerdiğini… köklendiğini fark ettiğin… fark ettikçe güçlendiğin… güçlendikçe daha da çok sevdiğin… sevdikçe şükrettiğin anlar…

13:41 – 13:49

ayların… haftaların… günlerin… saatlerin… dakikaların… saniyelerin…. anların parçalara bölündüğü… her bir anın onunla… güzellikle dolduğu… doldukça daha da büyüdüğü… sonunda bölünerek daha da mutluluk verdiği anlar…

16:03 – 16:06

belli belirsiz her dalışında… ona ait karelerden birinin gözlerinin önünde vücut bulduğu anlar… güzel bir filmin akla kazınan zirve anlarından biri gibi… sokakta yürürken, aniden havaya kaldırdığın koluyla, kafasının üstündeki hareyi takip ederken, kendi etrafında tam bir tur döndükten sonra kendinden geçmiş şaşkın bir mutluluk içeren gülümsemeyle sana baktığı kare… dağınık saçlarının ardına saklanmış, “gel beni al” diyen kısık gözleriyle içini eriten kare.. gözlerini sabaha açıp yana döndüğünde “yeme de yanında yat” dercesine seni izlediğini fark ettiğin kare… üstündeki beyaz yazılı kırmızı tişörtüyle birden yatakta doğrulup “iyi o zaman sen bilirsin!” diyerek kahkaha attığı kare… ya da sadece sımsıcak gülümsediği… her şeyi değer onlarca kareden birinin gözlerinin önünde yeniden belirdiği…

09:11 – 11:19

güzel olan her şeyde… ona ait bir şeyler bulduğun anlar…

15:15-15:50

huzurlu hissettiğin anlar… ona sarıldığında… ait olduğun yeri bulduğunu fark ettiğin… her şeyden sıyrılmışçasına sakin… hiç kimse yokmuşçasına sessiz ve huzurlu… bir o kadar da mutlu olduğun…

16:16-16:40

gardını düşürüp… aslında mutlu olduğun gerçeğine teslim olduğun… yaralanmamak bahanesiyle yaratmaya çabaladığın soru işaretlerini… gelip gelmeyeceğini bilmediğin geleceğini bir kenara itip… oluruna bıraktığın… tadını çıkartıp, zevkine varmaya başladığın… seni açık denizlere taşıyacak nehre kendini bıraktığın anlar…

11:06-11:44

anlattığı… dinlediğin… anlattığın… dinlediği… son cümlenin ardından… en baştaki soru işaretlerinin yerini tebessüme bıraktığı… eller birbirleriyle oynaşırken… tüm vücudu saran huzurun… konuşarak, dinleyerek ve samimiyetle anlamaya çalışarak çözülmeyecek hiçbir şeyin olmadığını ispatladığı… bir kere daha… ona… kendine… ve aşka inandığın anlar…

10:35 – 11:43

bir lütuf olduğunu düşündüğün anlar… yaptığın tüm iyi şeylerin karşılığında aldığın… oldukça nadir… hatta eşsiz bir hediye… göz kamaştırıcı bir mükafat… taktir… ya da sadece şans…

16:39 – 17:08