Fransız yazar Jean-Christophe Grangé’ın ikinci romanı olan ve daha önce farklı zamanlarda 2 kez filmini izlediğim Kızıl Nehirler’in kitabını okumaya karar verdiğimde konuya hakim olduğum için çok da şaşırmayacağımı düşünüyordum. Oysa ilk satırlardan itibaren neredeyse her film uyarlamasında olduğu gibi kitap ile filmin arasında hem temel, hem de basit birçok farklılıklar olduğunu görmeye başladım. Bir süre sonra tıpkı içine iri taşlar doldurulmuş kavanoza dökülen kum tanelerinin tüm kavanozu kapladığı gibi ben de hikayeyi çok daha iyi anlamaya başlayacaktım.

Kitabı okuduktan sonra filmde geçmişlerinden bahsedilmeyen karakterlerin aslında nasıl bu hale geldiklerine, hikayenin aslında daha tutarlı ve finalin çok daha etkileyici olduğuna şahitlik ettim.

Sırf bu deneyimimden ötürü ilk kez filmini izlediğim yapıtların varsa kitaplarını da okumaya karar verdim.

Kitapla alakalı en ilgi çekici notlardan biri; “Grangé, 1994’te ilk romanı Leyleklerin Uçuşu’nu yayımladı. Roman, eleştirmenler tarafından dikkate değer bulunsa da kamuoyunun dikkatini çekmedi. 1998’de yayımlanan ikinci romanı Kızıl Nehirler ise Fransa’da satış listelerinde bir numaraya yükseldi. Bu gelişme üzerine ertesi yıl yeniden basılan Leyleklerin Uçuşu da çok satan oldu.”