Bad Religion’un The Dissent of Man ve Green Day’in Dookie LP’leriyle birlikte aldığım üçüncü albüm, Green Day’in 1997’de piyasaya çıkarttığı 5. Stüdyo albümü Nimrod’du. Dookie’den sonraki en sevdiğim albüm olan Nimrod’la birlikte grup müzik tarzlarını da değiştirmeye başlamışlardı.
Klibiyle birlikte 1920’lerdeki Jazz dönemine gönderme yaptıkları Hitchin’ A Ride, ilk akustik ve yavaş parçaları olan Good Riddance (Time Of Your Life), brutal vokal denedikleri Take Back, surf tarzında Redundant, ska kıvamında King for a Day ya da eski tarzlarından Worry Rock gibi birçok farklı türde şarkı içeren albüm Amerika’da 2 ve dünya genelinde 5 milyon kopya satmış.
Grubun lideri Billie Joe Armstrong, albüm yayınlandıktan sonra, “aslında 6 yıldır tarzımızı değiştirmek istiyorduk. Ama bir anda değil yavaş yavaş olsun istedik. Albümdeki değişimimiz çok riskli çünkü birileri çıkıp, ‘bu salak akustik şarkı ne ya da bu aptal surf parçası neyin nesi? ’ diye sorabilir. Ama biz neysek oyuz. Saklamanın bir anlamı yok” demiş.
Albümden birkaç öneri;
Hitchin’ A Ride
Good Riddance (Time Of Your Life)
Nice Guys Finish Last
Take Back
Redundant
Worry Rock
King For A Day