Youtube’da Oh Land‘in video kliplerini ararken şans eseri Agnes Obel’in Just So şarkısına ulaşmıştım. Obel’in sesi ve piyano ağırlıklı hafif müziği çok hoşuma gitmişti. 2010’da yayınladığı debut albümü olan Philharmonics’un deluxe sürümünü edindim ve dinledim. Bu sürüm iki CD’den oluşuyor. İlk CD’de normal albüm şarkıları varken ikinci CD’de albüm şarkılarının bir çoğunun enstrümantal halleri ve bazı şarkıların canlı performansları yer alıyor.

Albümdeki tüm şarkılarda yer alan melodiler son derece yalın ve etkileyici. Zaten kendisi de bir söyleşide “Hiçbir zaman senfoni ya da orkestra müziğini sevmedim. Her zaman basit ve çocuksu melodiler beni etkiledi” demiş. Çoğu şarkıda yer alan piyano ve çellonun uyumu nefis. Obel’in besteleri ve yayınlanan video kliplerindeki hava bana 18. yüzyılla ilgili izlediğim / okuduğum materyalleri hatırlatıyor. Kasvetli, gizemli ama güzel…

Açıkcası ben birkaç sözlü şarkı haricinde bestelerin enstrümantal hallerini daha çok beğendim. Sözlü olarak Just So ve Riverside çok güzel. Enstrümantal olarak ise nerdeyse tüm şarkılar gözkamaştırıcı. Ama önce çıkanlar Louretta, Wallflower ve On Powdered Ground…

1980’de Kopenag’da doğan Agnes Caroline Thaarup Obel küçük yaşlarında piyano çalmayı öğrenmiş. Annesi de piyano çalan Obel, İsveçli Jazz piyanisti Jan Johansson’ın (1931-1968) çalışmalarından çok etkilenmiş. 7 yaşındayken küçük bir grupta vokal ve bass gitar olarak çalan Obel, 17 yaşında stüdyosu olan biri ile tanışır ve ondan müzik/ses ve kayıt tekniklerini öğrenmiş. 2005’den beri Berlin’de yaşayan Obel, 2009 yılında Myspace’de  yayınladığı “Just So” bestesi ile büyük ilgi görmüş.

Obel, 2010 yılında yayınladığı debut albümü olan Philharmonics’de yer alan şarkıların, Close Watch hariç, tamamını kendisi bestelemiş, söylemiş, enstrümanlarını çalmış ve düzenlemelerini yapmış.

Philharmonics’in promosunda etkileyici ve endişe verici bir baykuşla yan yana (Mali Lazell tarafından) fotoğraflanan Obel, çok sevdiği Alfred Hitchcock’un Kuşlar filmine gönderme yapmış. Fakat Hitchcock’un Kuşlar filminde hiçbir baykuşun olmamasından ötürü çoğu insan bu fotoğraftaki Obel’i Ingmar Bergman’ın karakterleri ile daha çok özleştirmişler. Bikini Le’de yayınlanan bir yazıda Obel’in bu fotoğrafta Bergman’ın Persona filmindeki Liv Ullmann’a ya da Hitchcock’un Marnie filmindeki Tippi Hedren’e daha çok benzediği yazılmış.

Dip not: Obel’in albüm fotoğraflarını çeken fotoğrafçı Mali Lazell’in ismi garibime gitti doğrusu 🙂

Dip not 2: 2018 Temmuzunda plak arşivime albümün plağını da ekledim.

Agnes Obel – Just So

Agnes Obel – Riverside

Agnes Obel – Louretta (Live Paradiso Amsterdam 2010)

Agnes Obel – Wallflower