Deplasmanlara gittiğimizde bir ritüel olarak rakip takımın atkısını alıyoruz. Ben genelde her iki tarafında sadece rakip takımın adının yazdığı ve kenarlarda sadece takımın logosunun yer aldığı bir atkı bulmaya çabalıyorum. Kısacası “düz” takım atkısı. Sanırım Sakarya deplasmanından dönüşte “Gençlerbirliği’nin de böyle bir atkısı olsa keşke” diye konuşurken, tribünden arkadaşım Tunç Öcal, “bende var” demişti. Bir maçtan sonra da demekle kalmamış hediye etmişti. Çok hoşuma gitmişti.
Gariptir bu olaydan yıllar sonra ilgili atkının Ural abinin “korkunç” koleksiyonunda bile olmadığını görmek hoşuma gitti. Hediye olmasa kesin Ural abiye hediye ederdim ama işte… 🙁